Details

Categorie: Restauraties

Al lang was ik op zoek naar een klassieke ééncilinder BMW. Uiteraard uit zwaar nostalgische overwegingen, al had ik er zelf nooit één gehad. Toen ik 18 was had ik een Puch 250 SGA uit 1957. Vrienden hadden in die tijd echter ééncilinder BMW's en die rustig lopende viertakten vond ik toch wel erg mooi. Via via is het me uiteindelijk gelukt een exemplaar op de kop te tikken. Ik heb mijn BMW R27 (bouwjaar 1963, voor het eerst op de weg in 1966; winkeldochter!) in 1998 gekocht van een man die de fiets al acht jaar onder een zeil in de tuin had staan. Daarvoor had hij er vanaf 1978 tot eind jaren tachtig tot volle tevredenheid z'n woon-werk kilometers mee gemaakt. Ik kan u melden dat een motor na 8 jaar buiten onder een zeil te hebben gestaan niet fraaier wordt. Ik mocht hem kopen onder de voorwaarde dat ik hem zou restaureren. Die belofte was niet moeilijk want dat was ik precies van plan.

Rechts op deze pagina ziet u foto's van vóór - en van na de restauratie. Dat geeft een aardig beeld van de verschillen. Op het eerste gezicht leek het misschien nog wel wat. Hoezo naïef? Na twee trappen liep de motor zelfs zodat ik concludeerde dat hij in ieder geval volledig was. Bij nadere inspectie kwam ik er toch wel achter dat zo ongeveer alles tot op de draad versleten was. Eigenlijk kwam me dat wel goed uit ook. Ik hoefde echt niet te piekeren of een bepaald onderdeel misschien wel, misschien niet versleten was.

De restauratie is inmiddels achter de rug. Ze heeft geduurd van mei - tot november 1998. Bedoeling was dat ik het zelf zou gaan doen. Dan had ik naast m'n werk, m'n vrouw en vier kinderen wat afleiding. Het kostte me ongeveer drie maanden doorlooptijd om het accubakje persoonlijk te demonteren. Toen bedacht ik, dat als ik die drie maanden doorlooptijd zou extrapoleren naar de doorlooptijd van de totale restauratie, dat ik dan al lang en breed in het verpleeghuis zou zitten, of erger. Na zwaar innerlijk overleg en na milde drang van mijn betere wederhelft, die toch wel graag haar woonkamer terug wilde, besloot ik dat ik afleiding genoeg had en zocht ik Jan Beck in Wijhe op. Dat is een gerenommeerd BMW restaurateur. Die zocht gelukkig ook wat afleiding en hij heeft het klusje van me overgenomen.

Over de kosten zal ik het niet hebben.  Het is ondanks of dankzij Jan's gouden handen tamelijk uit de hand gelopen. Uitgangspunt was de motor compromisloos te restaureren en ook zoveel als mogelijk origineel te houden. Daarbij moet ik aantekenen dat ik niet behoor tot het kamp van de heel strengen in de leer. Het moet origineel blijven behalve als het gezochte onderdeel niet beschikbaar is en een (nieuwe) andere oplossing functioneel voldoet en ook nog goed in de buurt van het origineel blijft. (Lust u hem nog). Zo is het benzinekraantje vervangen door een nieuw exemplaar, zijn de velgen van staal geworden (de originele aluminium velgen worden ooit gerestaureerd en zodra ik goede naven heb gevonden ook opnieuw gespaakt), is het achterspatbord + beugels nieuw (origineel, van staal) en het voorspatbord ook, en heeft de R27 een elektronische spanningsregelaar gekregen, jakkes.

De motor is tot de laatste bout en moer gedemonteerd. Daarna werden de onderdelen gesorteerd op het indelingscriterium "welke specialist restaureert wat, tenminste voor zover Jan het niet zelf doet" en vervolgens werden de specialisten aan het werk gezet. Dat resulteerde in een compleet gemoffeld frame, accu+luchtfilterbak, en diverse kleine losse onderdelen. Verder leverde dat een door Theo Terwel gespoten tank, achter- en voorspatbord op. De belijning werd met de hand aangebracht. Alle boutjes, moertjes etc. wat gegalvaniseerd was geweest werd opnieuw gegalvaniseerd. (roestvast staal vind ik niet mooi). Het balhoofd kreeg conische lagers en de stuurdemper + stuur werd vernieuwd. De buddyseat (huisvlijt van één van de vorige eigenaren) werd vervangen door een Denfeld zweefzadel, achterop kwam een origineel bagagerekje. Het schaars aanwezige chroom werd opnieuw koperverchroomd. Aluminium onderdelen werden gepolijst en gietonderdelen zoals carters werden geglaspareld.  De kabelboom + de bowdenkabels + de uitlaat(bocht) en alle rubbers (ook de hardy schijf) werden vernieuwd en alle lagers in wielen en swingarmen werden eveneens vervangen. De stalen, verchroomde velgen werden met verchroomde spaken en nieuwe spaaknippels opnieuw gespaakt. Om de velgen kwamen (één maat breder dan standaard) 3.50 * 18" Michelins. Het blok werd, inclusief versnellingsbak, totaal gedemonteerd. Het bigend, de drijfstang, de slingerschijf, de lagers en de nokvolgers werden vervangen. De cilinder, zuiger, zuigerveren, cilinderkop, kleppen en carburateur eveneens. De uitlaatklep + klepzitting werd meteen geschikt gemaakt voor loodvrij. Van de versnellingsbak werden alle lagers + één schakelvork vervangen. Het cardan (27:6) was verdomd nog redelijk. Alleen de lagers en de cardanas zelf werden vervangen. De voor - en achtervering werd gereviseerd, de demping compleet vervangen.

Het resultaat mocht er zijn. Behalve pijn in de portemonnee resulteerde het in een BMW R27 die er werkelijk als nieuw uitziet en nu bij mij in de woonkamer als kijkobject naast een op soortgelijke wijze gerestaureerde (ook door Jan) BMW R68 uit 1953 figureert. Alleen op hoogtijdagen en clubdagen -met droog weer- mogen ze wel eens buiten spelen..... maar dan is het ook genieten!!

Roelof Jan Zilver, Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken.

9-12-2000   Hoe is het nu ...?

Inmiddels zijn er al weer twee jaar verstreken. Hij staat in de winter nog steeds in de kamer te blinken en ik wil hem daar ook absoluut niet kwijt. Vrouw en kinders zijn er ruim aan gewend dus ook dat gaat goed. Er staat nu 1500 km op de teller. Dat is misschien niet veel maar het zijn wel leuke kilometers geweest. Behoudens een klein akkefietje met een lekke cilinderkoppakking zijn er geen ernstige problemen geweest. Het bleek dat de cilinderkop iets te enthousiast was gevlakt waardoor de opstaande rand van de cilinder niet voldoende ruimte boven z'n hoofd had. Daardoor kwam er bij aandraaien van de kopbouten onvoldoende druk op de koppakking te staan. Dat gaf dus lekkage. Na een klein beetje uitdraaien van de cilinderkop was dat verholpen. Verder heb ik in de zomer van 1999 toch maar de originele carburateur vervangen door een carburateur van een /5 BMW. Dat is zo'n carburateur met de vlotterkamer onderaan i.p.v er naast. Niet zo mooi misschien en ook niet origineel maar hij rijdt er wel veel beter mee en draait nu ook stationair goed. De elektronische spanningsregelaar zit er nog gewoon op en eigenlijk ben ik dat ding compleet vergeten. Hij doet het gewoon uitstekend dus ik laat hem lekker zitten. Hij zit gemonteerd in z'n originele kastje dus van buiten zie je er niks van. De kilometers die ik er mee gereden heb zijn v.n.l. in de buurt geweest. Ook heb ik in 2000 meegedaan aan de rondrit van de BMW club Oirschot. Dat is een rondrit voor BMW's tot 1969. In 2000 was het prachtig weer en was er een hele goede opkomst met een enorme variatie aan modellen. Een aanrader deze tocht. Verder maak ik regelmatig tochtjes met m'n broer. Die heeft een BMW R26. Grappig toch hoe twee vergelijkbare fietsen zo verschillend kunnen zijn. Ik ben alleen nog op zoek naar een ander cardan. De oudste R27's hadden als cardan overbrenging 25/6, de latere (zoals de mijne) 27/6. Ik zoek dus zo'n 25/6 cardan, dat trekt hij makkelijk.

12-1-2002  Hoe is het nu ...?

Inmiddels zijn we al weer vier jaar verder. We zijn verhuisd naar Grootebroek. Een machtig huis met bovenal een verwarmde garage. Daar kan de R27 prachtig overwinteren zonder kou te lijden. Van rijden is de afgelopen zomer door de verhuisperikelen niet veel gekomen. Slechts 1000 km is er bij gekomen, maar dat waren wel probleemloze kilometers. Van Ron Konijnendijk heb ik een paar mooie originele velgen + naven kunnen overnemen. Een stel spaken heb ik er inmiddels bij, het andere stel moet ik nog kopen. Zodra ze in elkaar zitten ga ik ze monteren. Is ze toch weer een beetje origineler geworden. Verder had Ron gelukkig ook een 25/6 cardan voor me. Dat is in de winter van 2000/2001 geplaatst. Het rijdt inderdaad een stuk rustiger. De motor draait beduidend lager in toeren en ik heb het idee dat hij ook minder warm wordt. Perfect dus.

3-4-2011  Hoe is het nu ...?

En nu zijn we al weer 13 jaar verder en ziet de R27 er nog net zo mooi uit als in 1998 nà de restauratie. De carburateur is vervangen maar dat is het dan wel zo ongeveer. Elk jaar alle olie verversen is voor wat onderhoud betreft het hoogtepunt gebleken.  

16-6-2020 Hoe is het nu ...?

Ik loop een beetje achter. In 2017 vond ik dat er wel erg enthousiast carterlucht en ook oliedruppeltjes uit het ontluchtingspijpje kwam stromen. Koppakking begon wat te lekken en eigenlijk hadden alle blokpakkingen het wel zwaar. Te hoge carterdruk dus.  Het volledige verhaal staat beschreven in Mono Revue 2017-4. Te downloaden vanaf deze website. Na deze hersteloperatie waren alle problemen opgelost. Hij loopt weer verschrikkelijk mooi .

24-4-2024 Hoe is het nu ...?

Vorig jaar (of was het alweer twee jaar terug?) vond ik het tijd worden om eens goed naar de vervroeger te gaan kijken. Dat ding deed het soms wel maar meestal niet. Resultaat was òf afslaan òf te hoog stationair draaien. Beneden de 55km/u kon ik niet in de vierde versnelling rijden. Besloten werd om een elektronische ontsteking van Hans Beck te monteren. Dan blijft de dynamo gewoon op z'n plek maar de contactpuntjes en de vervroeger ruimen het veld. Voor de zekerheid is ook de bobine vervangen. Aandachtspunt is dat de ontsteking een paar graden lager moet worden gesteld om terugslaan te voorkomen en aandachtspunt is dat de klepspeling ietsje ruimer mag worden gezet. Resultaat is een wonderschoon lopende R27. 40km in vier is geen probleem, (veel) meer kracht onderin, flitsend starten, warm of koud. Kortom, eigenlijk onherkenbaar. O ja, en prachtig stationair draaien, altijd. Ik ben weer helemaal blij.

• Vorige