Details

Categorie: Verhalen

Of valt het onder de categorie te laat begonnen?  In ieder geval wilde ik wel meerijden met mijn eigen te organiseren Veluwe rit. Helaas stage-lopen en naar school gaan gooiden roet in het eten. Dan maar opgeven voor de Jubileumrit in augustus. Dat is nog zo ver weg, dacht ik toen. Maar de tijd ging sneller voorbij en de 29^ste juli kroop dichterbij. Eerst nog op vakantie, een weekje naar Turkije en toen nog als vrijwilliger mee met gehandicapten. En toen werd het hoog tijd om de motorfiets van stal te halen.

Als eerste maar eens een wasbeurt; het stof en de vaseline waarin ik hem  destijds (4 jaar terug) had gezet, er af halen. Bij het naar buiten rijden duwde ik me een ongeluk aan de fiets die voorheen zo licht liep. Zou de as defect zijn… Na een uurtje begon het geheel er weer aardig uit te zien. De deuk op het voorspatbord herinnerde mij aan de versleten vorkveren. Gelukkig had ik die al vele jaren op het schap liggen, maar vanzelf springen ze helaas nog niet in de voorvork. De achterband was na 10.000 kilometer woon/werkverkeer inmiddels ook toe aan vervanging. Ik snap eigenlijk nog niet hoe ik dat voor elkaar krijg met 12 pk af fabriek waar er inmiddels ook wel een paar van zijn verdwenen. Met de huidige motorfiets rij ik circa 15.000 met een achterband en dan liggen er 90 paardekrachten op de loer! Maar goed eerst maar naar Safe motors gebeld en het type doorgegeven om de band te bestellen. Een weekje levertijd en dan zouden de twee binnenbanden (zaten er inmiddels al weer een jaar of 8 in) en de buitenband binnen zijn. De R25/3 staat bekend om het makkelijk verwisselen van het achterbandje, immers het spatbord opklappen….laat die nu inmiddels vastgeroest zijn! Dus de kruipolie bus erbij en enkele dagen inspuiten, en toen liep het spatbordje weer soepel. Maar die steekas! Daar was geen beweging in te krijgen. Als eerste de borgpen aan de niet aandrijfzijde verwijderen. Met een Timmermans hamer  zachtjes tikken, “laten schrikken” dat weet ik nog van vroeger. Alleen schrok hij niet echt van kruipolie en zachtjes tikken. Dus dan maar wat hardere klappen…er gebeurde niets. Dan maar met de moker en met 3 rake klappen kwam de borgpen een halve centimeter naar boven. Jeempie wat was die vast gaan zitten. Het eindresultaat was een M10 moer met fijn metrisch schroefdraad die er niet meer uitzag. Hoe kom ik daar aan. Het schroefdraad op de borgpen was gelukkig nog redelijk, een nieuwe moer was voldoende. Bij een constructie bedrijf hier in de buurt maar even gaan neuzen, omdat fijn metrisch natuurlijk niet te halen is bij de ijzerhandel op de hoek. En gelukkig had zij deze moeren liggen. Opschonen van het schroefdraad met een wringijzer was ook nog mogelijk, alleen was het juiste wringijzer foetsie. Goh dat komt toch niet alleen bij mij voor? Meestal weet ik wel dat ik het heb, maar kan ik het niet zo één twee vinden! Met hulp van vaders mepte ik met dezelfde moker de steekas eruit en zie daar het wiel was eruit. Nu werd me ook duidelijk waarom de fiets zo moeilijk vooruit te rijden was. De remmen bleven strak op hun plaats staan, van enige soepelheid was geen sprake. Met de twee wielen naar Safe Motors in Apeldoorn waar voor ƒ234.00 de twee binnenbanden en de nieuwe buitenband werd gemonteerd. Zo, het spul kan er weer een tijdje tegen. Nu ik de wielen er toch uit had, was de voorvering aan de beurt. Even het monoboek geraadpleegd, maar daarin werd weinig uit de doeken gedaan over het vernieuwen van de voorvorkveren. Helaas dan maar op eigen risico en goed opletten. Onder aan de vorkpoten de twee moeren losgedraaid en daar zakten de poten al. Er kwam nog wat olie uit zoals het hoort, maar hoeveel moet er nu weer in na montage? Ook hiervan bleek het boek niet te spreken…nou dacht ik een goed boek te hebben! Het is wel een goed boek, maar je zult altijd zien dat als je iets moet weten, het er dan niet in staat. Gelukkig kwam er niet echt veel moeilijks tevoorschijn bij het laten zakken van de onderpoten dus dacht ik dat dit moest lukken! In de bankschroef de veren gedemonteerd- en gemonteerd en het spul kon weer samen gebouwd worden. De onderpoten weer aan de poten geschoven. Alleen over de keringen heen, dat ging toch niet goed. Er stond, denk ik wat spanning op de poten doordat de poten nog aan het spatbord bevestigd waren. Spatbord los gehaald (je begint er aan te wennen, dit ging ook niet vanzelf maar met behulp van veel kruipolie is het weer gelukt) en het opnieuw geprobeerd. En toen lukte het dus wel. Wielen er weer in en klaar was Klara, voor het oog tenminste! Het uiterlijk begon  weer langzaam  te lijken op de vorm van een motor. Helemaal toen mijn, nu niet meer lekke tank, er inmiddels op was gemonteerd. Dat is ook een verhaal apart.Voor lekke tanken zijn er inmiddels meer seals producten op de markt dan  je vingers hebt. Dus ik ook een tankreparatie-setje besteld voor 35 piek. Voldoende voor een tank met een inhoud van 15 liter. Nou dat moest ruim voldoende zijn want als ik goed ben ingelicht dan gaan er maar 12 liters in mijn R25/3 tankje. Dus eerst de tank vetvrij maken, spoelen met thinner en daarna laten drogen. Toen de twee flesjes gemengd en erin gegoten. De tank blijven draaien stond op de verpakking, dus dat deed ik netjes zodat in elke hoek zich het spulletje kon afzetten. De gebruiksaanwijzing had ik goed doorgelezen voor het “juiste” resultaat en dat was prima! De volgende week naar het werk zonder “benzine kruis” want voor de reparatie liep het zo lekker langs de velsnaad je kruis in! Maar het plezier duurde maar 2 maanden en toen begon de ellende weer op nieuw. Andere sealproducten konden niet meer verwerkt worden hoorde ik links- en rechts op beurzen. Dus toen naar een familielid die het aandurfde om te solderen. Want als je praat over benzine en vlammen dan loopt de helft van de lassers weg, geloof me, het is echt waar. En ik kan me daar ook wel wat bij voorstellen. Als je het niet goed doet, is het einde wedstrijd voor tank en “lasser”. Eindelijk iemand gevonden die het probleem aandurfde en volgens mij is het gelukt maar we zijn nog geen 2 maanden verder. Dus benzine in de tank, natuurlijk nog wel last van schilfers van sealresten maar daar komt ook wel een keer een eind aan. Nieuwe accu gevuld met zuur, enkele uurtjes aan de lader en het “feest” kon beginnen. Dat liep al snel spaak want vonken wilde dat oude kreng niet erg. Dus even de telefonische helpdesk (Martin Vijzelaar) bellen waar ik moest beginnen. Het kon liggen aan drie dingen: de spoel, de condensator of de contactpunten. Alle drie de exemplaren maar vernieuwd en ziedaar een vonk van jewelste. Vervolgens bleef de carburateur steeds overlopen…Dan denk je in eerste instantie aan pakkingen. Die heb ik dus vernieuwd maar dat hielp niet. Toen de vlotter gecontroleerd of de naald de vlotterkamer voldoende afdichtte, dat was het geval. Later zou blijken dat de vlotter wel het juiste gewicht had van 11 gram maar niet goed in de inkeping op de naald bevestigd was. En toen dat juist was bevestigd, was ook dat probleem verholpen. Alleen nu nog aanslaan! Intussen al contact opgenomen met Nico Puiman en het probleem voorgelegd.Hij bood meteen aan het de volgende avond te willen repareren. Alleen dan moet ik nog wel met een aanhanger naar Stadskanaal komen en als je alleen een moderne motorfiets hebt, dan kan dat knap lastig zijn. Dus nog maar even zelf aan de slag…Met al die verbeteringen had de R25/3 nog geen kick gegeven. Ten einde raad maar een liefhebber uit Loenen gebeld die zelf ook wat oude motoren had, weliswaar geen BMW’s ,maar toch..... In eerste instantie krijg je dan te horen dat hij niet op “tijd” staat, maar dat was echter wel het geval. Dan nog even met de contactpunten in de weer. En binnen de 5 minuten kwamen ze (zoonlief en vaders) op het lumineuze idee om eens wat benzine boven in de cilinder te gooien en daarna   snel aantrappen. En wat denk je... de motor liep meteen! En ik maar denken dat die  bougiedop veel te nat was. Zo ga je dus de boot in, en kun je nog dagen zoeken. Morgen, donderdag gaan we verder met die oude plof. Zo kunnen we toch nog met die oude rommelpot naar de Jubileum rit in Middelie. De tekst was nog niet droog of er verschenen weer donkere wolken aan de hemel. Vrijdagmiddag nog  een stukje door Loenen gereden en er ‘leek’ niets aan de hand. Maar toen ik bepakt en bezakt, rantsoen voor een week, op wilde stappen en weg wilde rijden bleef het ‘muisstil’. De motor was niet aan de praat te krijgen…..Dan maar op de kar naar Middelie waar de experts er maar eens naar moeten kijken….

Johan Berends

• Vorige
• Volgende